Szperając po sieci w poszukiwaniu ciekawych książek, które mógłbym polecić PT. Czytelnikom, trafiłem na taką pozycję. To zbiór opowiadań "Nie pytaj o Polskę", wydane przez krakowską oficynę AMEA w listopadzie 2009 r.
W Czytelni Onetu książkę opisano następująco:
"To książka, która powstała ze zwątpienia w polskość od święta, ze złości na hurrapatriotów odrzucających wartości ponadnarodowe, ale też i z nadziei, że warto poszukać w sobie okruchów miłości do kraju, w którym żyjemy.
Autorzy opowiadań nie przedstawili gotowych patentów na patriotyzm; raczej wymietli spod dywanów kilka kwestii, które prowokują do zastanowienia się nad tym, jakie znaczenie ma to, skąd pochodzimy, i jak nasza narodowość wpływa na to, kim jesteśmy.
"Młodzi pisarze – i, co istotne, liczne pisarki – zmagają się w tym tomie z pytaniem o Polskę. Ryzykowny to pomysł, bo młode pokolenie od lat wzywane jest do wypisania się poza narodową klamrę. A jednak rzecz jest udana, i to bardzo. Powstały opowiadania czasem zabawne, często ironiczne, podszyte sarkazmem, ale często też poważne, liryczne, poruszające. To nie jest żadna powtórka z koturnowego patriotyzmu. Nie ma tu zadęcia, bohaterszczyzny, cierpiętnictwa ani egzaltacji. Ale nie ma też taniej satyry na patriotyzm, głupiej kpiny. To "meta-Polak" zostaje tu wyśmiany, bo przed uwikłaniem nie ma ucieczki. Każde opowiadanie po swojemu proponuje namysł nad tym, co to właściwie znaczy być stąd. Co to znaczy wyjechać i tęsknić. Albo nie tęsknić. Nienawidzić tego, co tutaj, a jednak nie móc wyjechać. Powraca też pytanie o polską normę. Co to znaczy być innym lub inną – odmieńcem – w kraju, który tak ceni "normalność" i tak jej pilnuje. Pytanie o Polskę to także pytanie o płeć – o nasze narodowe style odgrywania męskości i kobiecości. I jeszcze jeden ważny wątek: kwestia ciągłości, a może i nieciągłości pokoleń, czyli pytanie o starość i młodość po polsku. Z pytania o patriotyzm powstał zaskakująco mocny zbiór współczesnej realistycznej prozy (Agnieszka Graff)".
Warto dodać, że w tomie wypowiedzieli się młodzi twórcy, m.in. Agnieszka Drotkiewicz, Sylwia Chutnik czy Sławomir Shuty. Te i inne znakomite pióra nakreśliły w tej książce wizję polskiego patriotyzmu i polskości jako takiej - wolnej od stereotypów i dziwnych naleciałości. Warto tę książkę przeczytać i zadać sobie pytanie: co to dla mnie znaczy, że jestem Polką/Polakiem i żyję właśnie w Polsce?
A tutaj wklejam link do ciekawej dyskusji wokół tej książki, której zapis opublikowano w Czytelni Onetu.
"To książka, która powstała ze zwątpienia w polskość od święta, ze złości na hurrapatriotów odrzucających wartości ponadnarodowe, ale też i z nadziei, że warto poszukać w sobie okruchów miłości do kraju, w którym żyjemy.
Autorzy opowiadań nie przedstawili gotowych patentów na patriotyzm; raczej wymietli spod dywanów kilka kwestii, które prowokują do zastanowienia się nad tym, jakie znaczenie ma to, skąd pochodzimy, i jak nasza narodowość wpływa na to, kim jesteśmy.
"Młodzi pisarze – i, co istotne, liczne pisarki – zmagają się w tym tomie z pytaniem o Polskę. Ryzykowny to pomysł, bo młode pokolenie od lat wzywane jest do wypisania się poza narodową klamrę. A jednak rzecz jest udana, i to bardzo. Powstały opowiadania czasem zabawne, często ironiczne, podszyte sarkazmem, ale często też poważne, liryczne, poruszające. To nie jest żadna powtórka z koturnowego patriotyzmu. Nie ma tu zadęcia, bohaterszczyzny, cierpiętnictwa ani egzaltacji. Ale nie ma też taniej satyry na patriotyzm, głupiej kpiny. To "meta-Polak" zostaje tu wyśmiany, bo przed uwikłaniem nie ma ucieczki. Każde opowiadanie po swojemu proponuje namysł nad tym, co to właściwie znaczy być stąd. Co to znaczy wyjechać i tęsknić. Albo nie tęsknić. Nienawidzić tego, co tutaj, a jednak nie móc wyjechać. Powraca też pytanie o polską normę. Co to znaczy być innym lub inną – odmieńcem – w kraju, który tak ceni "normalność" i tak jej pilnuje. Pytanie o Polskę to także pytanie o płeć – o nasze narodowe style odgrywania męskości i kobiecości. I jeszcze jeden ważny wątek: kwestia ciągłości, a może i nieciągłości pokoleń, czyli pytanie o starość i młodość po polsku. Z pytania o patriotyzm powstał zaskakująco mocny zbiór współczesnej realistycznej prozy (Agnieszka Graff)".
Warto dodać, że w tomie wypowiedzieli się młodzi twórcy, m.in. Agnieszka Drotkiewicz, Sylwia Chutnik czy Sławomir Shuty. Te i inne znakomite pióra nakreśliły w tej książce wizję polskiego patriotyzmu i polskości jako takiej - wolnej od stereotypów i dziwnych naleciałości. Warto tę książkę przeczytać i zadać sobie pytanie: co to dla mnie znaczy, że jestem Polką/Polakiem i żyję właśnie w Polsce?
A tutaj wklejam link do ciekawej dyskusji wokół tej książki, której zapis opublikowano w Czytelni Onetu.
Praca zbiorowa, "Nie pytaj o Polskę", wydawnictwo Amea, Kraków 2009.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz